TATLUMPO’T ISANG KILOMETRO

Sa unang kilometro ako ay gumapang

Gasolina ko’y ang gatas ni Mamang

Mga tuhod ay talagang matatapang

Sugod nang sugod lang hanggang makahakbang.

Sa pangalawang kilometro ay natutong tumayo

Mga binti’y tinutuwid kahit na napipiko

Laklak pa rin ay ang gasolinang gatas ko

Upang maayos na tindig ay tuluyang mabuo.

Sa pangatlo hanggang panglimang kilometro

Lakad na ang talagang natutunang husto

Mga gasolina’y gatas, tubig at juice sa baso

At simula na rin ang paminsang talon at takbo.

At ako nga’y naglakad, tumalon at tumakbo

Upang marating ang mga gusto kong kalaro

Para na rin makapasok sa eskwelang sabik ako

Pang-anim hanggang labindalawang kilometro.

Mga araw sa elementarya ay di kumpleto

Hangga’t di nakainom ng gasolinang gulama’t sago

Pantawid-uhaw sa maliksing batang tulad ko

Talon dito, takbo doon, sa aking paglalaro.

Mga kilometrong labing-tatlo hanggang labing-anim

Buhay hayskul na ang aking naatim

Madalang na ako sa mga talon at takbo

At sa halip ay nagsusunog-kilay sa kwarto.

Natapos akong umani ng karangalan

Laking tuwa’t saya ng aking mga magulang

Ang tinta ng bolpen ang aking naging gasolina

Upang makamit ang natatanging medalya.

Simula ng kolehiyo ang ikalabing-pitong kilometro

Patuloy lang sa pag-inom ng tinta ng buong-buo

Upang pangalagaan ang aking mga grado

Pagiging iskolar ay talagang kailangan ko.

Ang ikalabing-walong kilometro hanggang dalawampu

Matitirik at lubak na daan sa paaralan ang tinahak ko

Samu’t saring hinaing ng estudyante ay natikmang buo

At nadiskubre rin ang alak doon sa may kanto.

Laklak-alak ay tinikman at naging gasolina

Sa pagharap ng mga problema sa eskwela

Ngunit mga balakid ay hinarap at nalagpasan

Ika-dalawampu’t isang kilometro’y natapos na may karangalan.

Sa pagpasok sa tunay na mundo ng hanapbuhay

Ay inihanda ang sarili kong tunay

Mga gasolinang edukasyo’t ambisyon ay nilaklak

Upang magsikap na may lakas at galak.

Tiyaga’t pagsisipag ang naging gasolina

Sa pagtamo ng maayos na posisyon sa opisina

Sa ikadalawampu’t dalawa hanggang limang kilometro

Ay simula nang pinagtibay ng realidad sa mundo.

Ikadalawampu’t anim na kilometro ay narating

Sabay na pagkamit ng sinikap at hiniling

Trabaho sa ibayong-dagat ay aking nakamit

Magkahalong tuwa’t lungkot ang aking bitbit.

Sa malayong dapit ako ay nangulila

Dasal at aking pamilya ang naging gasolina

Ang pag-asang iahon sila sa kahirapan

Ang patuloy na nilaklak upang lumaban.

May mga pagkakataong ako’y nanghina

Nakalimutang uminom ng aking gasolina

Naging marupok sa mga kasalanan

Ngunit naging daan para maraming matutunan.

Ikadalawampu’t pito, walo at siyam na kilometro

Hanggang sa umabot ng ika-tatlumpo

Pagsisikap at kalungkutan ng pangingibang-bayan

Upang maitawid-gutom , sa pamilya’y nakalaan.

Sa ngayon ay kasalukuyang tumatakbo

At ako nga ay andito na sa ika-tatlumpo’t isang kilometro

Iba’t ibang gasolina ang kinailanga’t natamo

Upang maging mabilis sa pag-asenso.

Samu’t saring karanasan sa buhay

Ang dapat mapagdaanan upang tuluyang tumibay

Samu’t saring gasolina ang dapat inumin

Upang lakas ng loob ay iyong masalamin.

Gapang…Lakad…Talon…Takbo…

Ang mga ginawa upang marating ko

Ang ika-tatlumpo’t-isang kilometrong buhay sa mundo

Pinagtibay ng iba’t ibang klase ng gasolinang nilaklak ko.