Isang gabing ako’y naglalakad
Sa ilalim ng buwang sa dilim ay nababad
Nang biglang bumuhos ang ulan na kay lakas
Dali-daling sumilong sa dulo
Para hintayin ang pagtila nito
Parang gaya lng din ng iba na laging may hinihintay
Na dumating ang oras ng uwian sa trabaho
At maghihintay ng bus na masasakyan sa kanto.
Ang iba’y sa teleseryeng sinusubaybayan
At suweldo sa kinsenas at katapusan.
Ngunit ang iba ay higit pa dyan ang hinihintay
Tawag ng trabahong inaplayan
Sagot ng matagal nang nililigawan
Pagbabagong-ugali ng asawang di maiwan
Uwi ng mahal na nag-ibang bayan
Para ikaw ay sustentuhan.
Samu’t saring istorya, iba’t ibang paghihintay.
Ang iba’y karaniwan, ang iba’y mahalaga.
Matiyaga.Umaasa. Nagdarasal.
Ngunit minsa’y di tlaga laan
Ang matagal nang inaabangan
Kung kaya mo mang maghintay
Ito’y hanggang kailan?
Sumilip ako paitaas.
Matindi pa rin ang buhos ng ulan
Umiiyak pa rin ang langit
Di ko mawari kung ano ang gagawin
Hihinto pa ba o lalo pang lalakas?
Nagbabadya ba ito sa akin?
Na kailangan ko nang suungin
O maghihintay pa rin?
